Uğraşı!: Tüftüf Oyunu Üzerine DEV YAZI Dizisi!(2)

Tüftüfü daha da geliştirmek...
Tüftüfteki en önemli sorunlardan birisi ağır yapılı olan yeni nesil fişeklerin namludan çıkarken ufak bir patlama sesi yayması idi. Bu sorun özellikle gece atışlarında dikkat çekici oluyor ve atışı tehlikeye sokuyordu. Bir çözüm gerekliydi bu duruma...
SUSTURUCU MU?,
Evet, bu soruyu kendime sorduğumda bir gülümseme belirmişti yüzümde. Tanrım, şu basit oyuncak gittikçe daha karmaşık bir durum alıyordu artık. Geliştirdiğim 2.nesil tüftüften atış yaptığımda ağzından çıkan boğuk patlama sesi beni yeni bir çalışmaya yönlendiriyordu.

Susturucular üstüne yaptığım araştırmalar yarım saati bulmamıştı. Ama sıra kendi tasarımıma gelince çok değişik yöntemler düşünmüş ve zamanımın çoğunu buna harcamıştım.

Gerçek susturucuların mantığı, içerideki basınçlı gazları, namlunun ufak deliğinden sıkıştırarak atmak yerine namludan çıkmadan önce namludan daha geniş hacime sahip bir bölüme gazın alınmasıyla sıcaklığının ve basıncının düşürülmesidir.

Benim nefesimde ısısını düşürmem gereken yüzlerce derecelik gazlar olmadığına göre, yapacağım tek şey tüftüf borusunun ağzını geniş tutmak olacak gibiydi. Belki ağıza

açtığım bazı ufak deliklerle gazın çktığı yüzeytin genişliğini dahada artırabilirdim...Susturucu tasarımımı hiçbir zaman tam olarak gerçekleştiremedim. Nedenini yazının ilerleyen bölümünde açıklayacağım.
VE 3.KUŞAK TÜFTÜFLER GELİYOR!
Uzun tüftüf çalışmalarımın sonuna geldiğimi düşünürken fişeği daha uzağa götürmemi engelleyen şeylerin ne olduğunu kendime yeniden sordum.
Başta nefesimin gücünün sınırlı olduğunu biliyordum, abartılı olmasaydı borunun uzunluğunu daha da artırabilirdim. Ama onun yerine belki bir elektrikli veya pedallı hava pompası kullanarak güçlü bir atış yapabilirdim. Pedala hızlıca basarak atış yapma düşüncesi başta iyi gibi gelse de zevksiz ve hantal bir kullanımı olacaktı.
Piyasada bana uygun sıkıştırılmış karbondioksit tüplerinin de olduğunu sanmıyorum. En iyisi hava direncini olabildiğince azaltmaktı. Bir fişek konisine ön yüzden baktığınızda göreceğiniz tek şey bir daire olacaktır doğal olarak.
Ve bu dairenin çapı ne kadar büyürse hava direnci de buna bağlı olarak büyüyecektir.
Küçüldükçe de hava direnci azalacaktır ama kullandığınız borunun da çapını azaltmanız gerekecektir.
Meyva suyu içtiğimiz kamışların çapında ve 1 metre uzunluğunda bir boru düşünün.
Ne kadar saçma ve gülünç değil mi? (Artık yılan gibi boynumuza dolandırır, öyle gezeriz.)
Öyle ise küçülen boru değil, fişekler olmalıdır. Ama küçük çaplı bir fişeği boruya yerleştirip üflediğinizde yerinden bile zor kımıldar, çünkü kenarlarından hava kaçırır.

Resim 19: Fişek Dairesinin Alanını Daraltma Çalışmalarımdan Bir Karalama Çizimi. Bu Tasarıya Göre Fişeğe Hava Üflediğimde Arkası Açılacak Ve Fırlayacaktı. Namludan Çıktığında İse Hava Direnci Veya Başka Bir Şekilde Açılan Kısım İçe Kapanacak Ve Alanı Daraltacaktı. İşe Yaramamış Kullanışsız Bir Yöntemdi.

Bir Devirin Kapanışı
''Eğer fişek havayı tutamıyorsa, havayı tutan başka bir şey onu itebilirdi!''

İşte bu fikir 3. ve son nesil tüftüflerin ana fikri idi. Tüftüf borusunun içine tüftüfte sabit ama kanalın içinde ileri geri hareket yapabilecek bir piston koyacaktım.
Bu piston basınçlı havanın etkisi ile ileri fırlayacak, Borunun sonuna gelindiğinde ise hareketi durup önündeki fişeği ileri doğru fırlatacaktı. Buradaki en önemli sorun, itici pistonun borunun sonuna geldiğinde ani çarpma sonucu bozulmasıydı. Bu sorunu borunun sonuna süngerimsi çeşitli gereçler ekleyerek önleyebilirdim. Veya pistonda borudan fırlardı fakat tüftüfe bağlandığı ip sayesinde kurtulamazdı.
Düşüncem artık oturmuştu.

Yeni Bir Fişek Çeşidi
İtici piston sayesinde sadece fişeği değil, ağırlığı çok olmayan her türlü cismi atabileceğimi bilmeme karşın, fişekler benim için en iyisiydi, çünkü nereye gidebileceği kestirilebiliyordu ve yalpalama, sekme gibi sorunları yoktu.
Artık hava direncini en aza indirebilmem için bir şansım olmuştu.

Resim 20: 3.Nesil Fişek. İlk Basit Tüftüf Fişekleri İle Karşılaştırıldığında Çok Küçük Ve Değişmiş Gözüküyor. Ancak Giderleri Azaltması, Yapımının Kolaylığı, Hızı Ve Kararlılığı İle Kimse Boy ölçüşemez.
NEFESİ KESİLEN ADAM
Tüm bunlar iyiydi ama bir ayrıntıyı gözden kaçırmıştım. Tüftüfe üflediğimde hızla ilerleyen fişek, namluya çarpıp birden duracak ve üflemeye devam eden ben, boruda havanın sıkışması ve beyindeki kan basıncının artmasıyla gözlerim büyüyecek ve kösülüp kalacaktım yarıda kesilen nefesimle. Sağlık yönünden olumsuz bir durumdu.
Bu sorunun çözümünde bana ''Ağız Freni'' yardımcı olacaktı. Ağız Freni Top Namlularının ucunda yumru şeklinde olan delikli bir parçadır.

Resim21: Ağız Freni Büyük Tutulmuş Motorlu Bir Savaş Topu.(Kırmızı Alan)
Namlunun içinde hızla ilerleyen mermi, namludan çıktığında arkasında mermiden daha düzensiz ve çıkmaya istekli olan gazlar, mermiyi sağdan soldan ve arkasından itekleyerek yalpalamasına ve sapmasına neden olurlar. İşte bu ağız freni sayesinde bu gazlar, mermi namludan tam ayrılmadan dışarı kaçabilme şansını bulurlar ve mermiyi rahat bırakırlar.
Bende itme pistonunun çarptığı anda bulunduğu yerin tam arkasına delikler açacaktım ve böylece içeride sıkıştırmak istemediğim nefesim buradan dışarı çıkabilecekti. Ve böylece rahat bir üfleme gerçekleşecekti.

Resim22: Devrim Yaratan Tasarımın Geçmiş Zamanlı Çizimi. Boruya Açılan Deliklerin Yanı sıra Fişeği Tutan Kısıma da Aynı Deliklerden Açılır. Böylece Fişekle İtici Piston Arasında Vakum Oluşması Engellenir. Resimde Tam Olarak Belirtmediğim Şey İtici Pistonun Nasıl Durdurulacağı.

GÜLE GÜLE SİZE GÜZEL GÜNLER.
3.Nesil tüftüf tasarımını hiçbir zaman gerçekleştiremedim. Çünkü büyük bir olay olmak üzereydi:
Yeniden Taşınıyorduk...Yeni taşındığımız yer de şehrin içinde sayılabilecek bir yer olduğundan artık tüftüflere veda etme zamanım gelmişti ne yazık ki.
Köpek dostlarımızın neden olduğu basit bir olay nasıl da eğlenceli bir oyuna ve uğraşa dönmüştü...İşte hayat içinde böyle gelişmeler ve daralmalar yaşatıyor insanoğluna.
Şimdiki mahallemizde Yeni Tüftüf tasarımımı deneyecek koridor şeklinde ufak bir arazi olsa da, ne evlerin camlarını indirmeyi göze alacak güvenim, ne de bunlarla uğraşacak sabrım ve vaktim var.
Kim bilir, belki ileride yeni fırsatlar bulurumda bu güzel uğraşıyla bir daha ilgilenebilirim...