Kum veya toprak dediğimiz şey yüz binlerce, milyonlarca yıl boyunca aşınıp ufak parçalara ayrılan kayaların oluşturduğu birikimlerdir. Aynı zamanda yeryüzündeki canlılığın temel beslenme kaynaklarını oluşturan bir çok mineralinde kaynağıdır.
Bir bölgede hangi kayaç türleri varsa o bölgenin kumları da bu kayaçların yapısal (kimyasal) özelliklerini içlerinde bir şekilde mutlaka barındırır.
Doğanın coğrafyalara sunduğu şartlarda toprağın yapısını etkiler.
Örneğin çok fazla yağış alan yerlerin kumları çok ince ve balçık(çamursu) tiptedir ve siyah renkte olur. Çünkü toprakta öylesine fazla su vardır ki içindeki organik madde kalıntılarını çürütür ve bu kara rengi alır.Ayrıca çok yağış ağır metalleri de toprağın diplerine itip orada biriktirir ve üst kısım mineralce fakir kalabilir.Alüminyum yatakları böyle bölgelerde fazlaca bulunur ve ‘’ikincil birikimler’’ adı altında maden olarak görülürler.
Genelde;
Demir Oksitli (Hematit li) Topraklar kırmızı rengi alırlar.
Bakır veya Klor bileşimli topraklar ise yeşil renkleri alırlar.
Beyaz renkli topraklar çoğunlukla kireç barındırır ve verimsizlerdir.
Bir mıknatısı dışarıdan aldığınız bir toprağın hemen üstünde gezindirirseniz üzerine birçok küçük taşın ve siyah tozların yapıştığını görebilirsiniz. İşte bunlar bir demir oksit türü olan manyetitli (Fe3O4) ve diğer manyetik mineralleri içinde barındıran kumlardır.
Doğaldır ki küçük yaşlarda toprak ile ilgili bu kadar ayrıntılı bilgiye sahip değildim, toprağı rengine, tane boyutuna, çıkardığı toza ve mıknatıslarla olan etkileşimlerine bakarak bir sınıfa koyardım. Tamamen fiziksel özelliklere açıkçası. Pek bilimsel değildi fakat bu benim Kum Toplayıcısı olmama ve uğraşı mı yapmaya engel değildi.
Kum Hakkında Ayrıntılı Bilgi: http://tr.wikipedia.org/wiki/Kum
Gittiğim gezdiğim, her yerde bulduğum çeşitli renklerdeki toprakları kapların içinde eve taşır, sonrada buluş sırama göre bunları uzunca ve saydam pet şişelerin içine tabaka tabaka olacak şekilde boşaltırdım… Uzun yolculuklarda bile arabayı defalarca kez durdurup, yol kenarlarındaki kayaların diplerinde bir arada bulunan onlarca çeşit kumu toplamak ve evde bir güzel bulduğum yerlerin isimlerini yazarak sergilemek büyük bir zevkti…
Bu güzel yaz uğraşını isteyen herkes kolaylıkla yapabilir, benim yaptığımdan daha güzel sergileme şekilleri bulabilir. Yaratıcılığın sonu yok. Biçimsel veya bilimsel olsun, uğraşı uğraşıdır.
Uğraşıyı Yaparken;
*Süs için farklı saklama yöntemleri düşünün.(Cam kaplarda olabilir.)
*Bulduğunuz toprakların kimyasal yapısında ne olabileceğini araştırın.
*Bulduğunuz yerleri renklerin olduğu tabakalara not edin.
*Torbalar, çay bardakları, gazete kâğıtları… Bunlar size birden denk geldiğiniz toprakları koyabilmeniz için her yerden bulabileceğiniz hızlı çözümlerdir.
*Pet şişede saklamaya karar verirseniz tabakaların sıkışması ve yeni gelen kumlara yer açılması için şişeyi yere birkaç kez vurun.
*Bir bölgede birden fazla renkte kuma rastlamamanız için hiçbir sebep yok.Kayaları bulduysanız,dipleri taze toprak doludur.
Bir bölgede hangi kayaç türleri varsa o bölgenin kumları da bu kayaçların yapısal (kimyasal) özelliklerini içlerinde bir şekilde mutlaka barındırır.
Doğanın coğrafyalara sunduğu şartlarda toprağın yapısını etkiler.
Örneğin çok fazla yağış alan yerlerin kumları çok ince ve balçık(çamursu) tiptedir ve siyah renkte olur. Çünkü toprakta öylesine fazla su vardır ki içindeki organik madde kalıntılarını çürütür ve bu kara rengi alır.Ayrıca çok yağış ağır metalleri de toprağın diplerine itip orada biriktirir ve üst kısım mineralce fakir kalabilir.Alüminyum yatakları böyle bölgelerde fazlaca bulunur ve ‘’ikincil birikimler’’ adı altında maden olarak görülürler.
Genelde;
Demir Oksitli (Hematit li) Topraklar kırmızı rengi alırlar.
Bakır veya Klor bileşimli topraklar ise yeşil renkleri alırlar.
Beyaz renkli topraklar çoğunlukla kireç barındırır ve verimsizlerdir.
Bir mıknatısı dışarıdan aldığınız bir toprağın hemen üstünde gezindirirseniz üzerine birçok küçük taşın ve siyah tozların yapıştığını görebilirsiniz. İşte bunlar bir demir oksit türü olan manyetitli (Fe3O4) ve diğer manyetik mineralleri içinde barındıran kumlardır.
Doğaldır ki küçük yaşlarda toprak ile ilgili bu kadar ayrıntılı bilgiye sahip değildim, toprağı rengine, tane boyutuna, çıkardığı toza ve mıknatıslarla olan etkileşimlerine bakarak bir sınıfa koyardım. Tamamen fiziksel özelliklere açıkçası. Pek bilimsel değildi fakat bu benim Kum Toplayıcısı olmama ve uğraşı mı yapmaya engel değildi.
Kum Hakkında Ayrıntılı Bilgi: http://tr.wikipedia.org/wiki/Kum
Gittiğim gezdiğim, her yerde bulduğum çeşitli renklerdeki toprakları kapların içinde eve taşır, sonrada buluş sırama göre bunları uzunca ve saydam pet şişelerin içine tabaka tabaka olacak şekilde boşaltırdım… Uzun yolculuklarda bile arabayı defalarca kez durdurup, yol kenarlarındaki kayaların diplerinde bir arada bulunan onlarca çeşit kumu toplamak ve evde bir güzel bulduğum yerlerin isimlerini yazarak sergilemek büyük bir zevkti…
Bu güzel yaz uğraşını isteyen herkes kolaylıkla yapabilir, benim yaptığımdan daha güzel sergileme şekilleri bulabilir. Yaratıcılığın sonu yok. Biçimsel veya bilimsel olsun, uğraşı uğraşıdır.
Uğraşıyı Yaparken;
*Süs için farklı saklama yöntemleri düşünün.(Cam kaplarda olabilir.)
*Bulduğunuz toprakların kimyasal yapısında ne olabileceğini araştırın.
*Bulduğunuz yerleri renklerin olduğu tabakalara not edin.
*Torbalar, çay bardakları, gazete kâğıtları… Bunlar size birden denk geldiğiniz toprakları koyabilmeniz için her yerden bulabileceğiniz hızlı çözümlerdir.
*Pet şişede saklamaya karar verirseniz tabakaların sıkışması ve yeni gelen kumlara yer açılması için şişeyi yere birkaç kez vurun.
*Bir bölgede birden fazla renkte kuma rastlamamanız için hiçbir sebep yok.Kayaları bulduysanız,dipleri taze toprak doludur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder